I Pray I’m A False Prophet
video, geluid, 2′ 00″
Gemaakt in opdracht van en gecoproduceerd door CONTOUR 7
Michael Fliri gidst je in zijn performance- video’s naar surreële sferen. De handelingen die hij in zijn video’s uitvoert, grenzen aan het absurde en lijken wel visuele transfiguraties van nog-te-vertellen parabels. Kenmerkend voor de artistieke praktijk van Fliri is dat zijn werk ons toelaat om verbindingen te maken met zowel verleden als toekomst. Het bezit met andere woorden een extra-temporeel karakter. Voor CONTOUR 7 combineert hij zijn fascinatie voor maskers met een paradoxaal citaat van Thomas More, die gefolterd en onthoofd als martelaar eindigde: ‘I pray to God I’m a false prophet’. In zijn video lijkt Fliri een hedendaagse vorm van martelaarschap op te voeren, waarbij hij onthoofding inruilt voor het schijnbaar gedwongen maken van een afdruk van zijn hoofd in een composiet zacht materiaal. Dit doet denken aan de methode van de gisant-sculpturen die we vaak in kerken zien, waarbij afdrukken van koningen en heiligen werden gemaakt om hen te herdenken.
The Crocodile Who Ate The Sun
12 x diasec foto’s met kader, tekst, pamphlet
In samenwerking met Kunstencentrum NONA
De thema’s die het werk van Rabih Mroué begeesteren, lijken op het eerste zicht weinig gemeen te hebben met het toekomstgerichte karakter van de utopie. Gedreven door zijn drang om de confrontatie met de tragische geschiedenis van zijn thuisland aan te gaan, botst hij onvermijdelijk op het weergeven van het monsterlijke karakter van de mensheid. De locatie waar het werk van Mroué tijdens CONTOUR 7 wordt geëxposeerd, is belangrijk voor zijn link met enkele sombere hoofdstukken uit de Belgische geschiedenis. Toen Mechelen tijdens de Tweede Wereldoorlog onder hevige bombardementen leed, werd de Vlietenkelder als schuilkelder gebruikt. De geschiedenis van de stad als transitplatform van waaruit Joden en Roma naar Auschwitz werden gedeporteerd, resoneert met de mistroostige verhalen die door de Libanese artiest worden verteld. De vier kunstwerken die hier worden getoond, proberen elk op een verschillende manier af te rekenen met beangstigende en vaak traumatiserende herinneringen aan het verleden van Libanon.